emidjoler
Apparence
(Redjiblé di amidoûlante)
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « andoûler », avou assaetchance do mot amisse, et do francès enjôler
Viebe
[candjî]Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | emidjole |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | emidjolez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | emidjolans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | emidjolnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | emidjolrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | emidjoléve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | emidjole |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | emidjolé |
Ôtes codjowaedjes | come bouter |
emidjoler (viebe å coplemint)
- edoûler, emacraler.
- Il a bén l' toû d' amidoûler les crapådes.
- So ene åvé, ele vos aveut amidjolé — Lucyin Mahin.
- Tchaeke côp k' i s' va pormoenner åd dilong d' l' aiwe, Lome l' amidjole, tot chîlant cwand i passe — Pierre-Joseph Dosimont.
- fiesti.
- Nosse bea walon merite bén k' on l' amidjole (P.J. Dosimont).
- vanter, platchter.
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
- (viebe å prono) fé cnoxhance, aprinde a viker eshonne.
- Et dispu don, il ont stî djintis a scole; la, on-z aprind kimint k' on s' amidjole — Pierre-Joseph Dosimont.
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]s' emidjoler
- Francès : se connaître (fr), s'apprécier (fr)