Aller au contenu

atote

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « atout » (minme sinse)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
atote atotes

atote femrin

  1. (mot d’ cwårdjeu) cwåte d' ene minme coleur ki pout vinki ls ôtes.
    • Djowe atote !
  2. (pus stroetmint) sacwè k' on dit po mostrer k' on-z a råjhon.
  3. afrontêye response
  4. codjåzaedje.
    • — I n’ fåt nén k’ les vijhéns veyexhe di ké bwès k’ nos nos tchåfans, paski les målès atotes vont-st atote come des moxhes al låme foû d’ ene tchetoere Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), C'èst l' fièsse!, p.292 (fråze rifondowe).
  5. cåzaedje sins mete di wants.
    • Si mere ossu tapa ene atote :
      — Hê, djupsyin ! Di wice vinoz vs, djans ?
      Vos savoz bén k' dji fruzixh tote cwand vos rintrez si tård des tchamps! Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 46 (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. ene djaive d' atote : ene sakî k' a del dibite
  2. bate atote; ribate atote
    • Estô do schoûter, les våréns avént rbatou atote Bernard Louis (fråze rifondowe).
  3. djouwer atote
  4. ene djaive d’ atote

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

mwaisse atote

Sinonimeye

[candjî]
mwaisse cwåte å cwårdjeu
sacwè k' on dit po mostrer k' on a råjhon

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
atote
ene djaive d’ atote