blouke

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Tayon-bodje latén « buccula » (avou metateze, come dins plope).

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
blouke bloukes

blouke femrin

  1. ceke, anea, rond.
    • Ene blouke di cingue, di solé.
    • N' av' nin d' l' ovrèdje po l' gros Farouk?
      Vos-ôtes ki vikèt* so blancs pêus
      K' ont l'ôto, k' fèt tinkler lès bloukes
      Prindrîz-v' pitié d'on målèreûs?...
      Camille Gaspard.
    • K’esteûch hâtin, mi, avou m’bai roch koud’ châss, mè vètè châss è dè rlûhantè blouc di keûf so mè solé ! Henri Forir, Notul so lè bazè skol dè vî tin, 1862.
  2. sacwè ki rshonne a çoula, ki toûne et ki rvént a s’ plaece, mins ki n’ est nén rond.
    • Li blouke di vosse cingue est cwårêye.

Parintaedje[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

blouke