Aller au contenu

bribeu

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : « briber ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin bribeu bribeus
femrin 1 bribeuse bribeuses
femrin 2 bribresse bribresses

bribeu omrin

  1. onk ki bribe.
    • Les capucins, c' est des bribeus. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Asteure, i gn a des lwès conte les bribeus. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Il èsteût todi bin påhûle. Mins qwand i moussîve on bribeû èl coûr ou bin qwand on facteûr vinéve, Champagne féve come on démon po råyî s’ tchinne èt cori l’zî potchî å stoumac’ — FRen.
    • Dji n’ aveu djamåy rescontré
      On bribeu k’ poirtéve di l’ ôrreye,
      Et dj’ pou dire, tot veyant ene pareye,
      Ki dj’ fouris, mafrike, bén ewaeré. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.69, “L’Onai d’ôr” (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. djonne colebeu, vî bribeu
  2. honteus bribeu et plate bezaece

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
bribeu