djermer
| djermer | 
|
djårner |
Etimolodjeye
[candjî]S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « djermer », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒɛʀˈme/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɛʀˈme/
- Ricepeures : djer·mer
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | djermêye |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | djermez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | djermans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | djermêynut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | djermêyrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | djerméve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | djermêye |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | djermé |
| Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
djermer (v. sins coplemint)
- bouter po divni ene plante, tot djåzant d’ ene grinne, d’ on canada, d’ èn agnon.
- Les côps d’ lawe, les måvas sohaits,
Des cis eveyèt todi ls ôtes,
Est té k’ on venin ki vs ravôteye,
Et fwait djermer so vosse pazea
Li målaweure la k’ on s’ trebouxhe. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.84, “Li Vôye di l’Eglise” (fråze rifondowe). - Les djoûs passèt, l' awousse finixh,
Di djåbes tos les tchamps sont vudîs,
Et dvant ki l' grin schoyou n' djermêye,
Les djonnes volront tot come des vîs. — Jean Dessard, D'ine cohe so l'aute, 1939, p.30 Amon lès oûhês (1934) (fråze rifondowe). - Kî çk’ elzî a aprins, ås Ancyins Bedjes a fé djermer l’ frumint wice k’ i gn aveut k’ del dråwe ? — Jean Brumioul (fråze rifondowe).
- Les côps d’ lawe, les måvas sohaits,
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]Ortografeyes
[candjî]E li scrîta (1100-1600) :
- ilh out en ses anchiens jours une paire des fis germeaz d'une poirture, nommeis Johan et Gilhes : (Jehan Lebel 1290-1370)
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
