Aller au contenu

djino

Èn årtike di Wiccionaire.
Plinne cogne
(råle)
Spotcheye cogne
(pus corante)
djino
/ʤinɔ/
djno
/ɲɲɔ/

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén «genu» (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
djino djinos

djino omrin (rålmint eployî)

  1. Loukîz a : «djno».
    • On fotbalisse doet aveur des stocaesses djinos.

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]

(djino & djno)

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
djonteure inte l' oxhea del coxhe et les cis del djambe

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike djino so Wikipedia