eveye
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « invidia » (minme sinse).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɛ.ˈvɛj/ /ɛ̃.ˈvɛj/ /ɛ̃.ˈviːj/ /ã.ˈviːj/ /ã.ˈviː/ (betchfessî ey)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛ.ˈvɛj/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
eveye | eveyes |
eveye femrin
- pressante idêye d' aveur ou d' fé ene sacwè.
- Dj' a eveye d' aler fé des guiyes — Franwal di Cerfontinne (fråze rifondowe).
- Mi bouneur n' a nén dandjî
Des gåyotaedjes di l' eveye. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "L’awoureux Colas" (fråze rifondowe). - Ele sont ossi pés k’ des liyones
K’ ont l’ eveye di s’ dihåmoner— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.35, “Battaye di Feumme !” (fråze rifondowe). - C' est e lijhant les scrijhaedjes di Jean-Françwè Renkin, on prumî scrijheu po l' prôze, ki dj' a-st avou l' eveye di scrire e walon. — Christian Thirion (fråze rifondowe).
Ratourneures
[candjî]- dj' a må a m' pôce: c' est ene eveye k' afowe : creyance did dinltins.
- esse a l' eveye : djéryî après åk, djéryî après ene sacwè.
- On veyeut les båsheles Dulåme k' avént des bicicletes, et on-z esteut a l' eveye.
- F. mourir d'envie, se pâmer de jalousie.
- fé passer l' eveye (da kéconk) : li pûni pask' i n' diveut nén djéryî après ça.
- våt mî fé eveye ki pitié : dijhêye po-z escuzer ene grosse.
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13