Aller au contenu

keter

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « quaesita », pal voye do vî francès « queste », avou l' avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes po dner l' viebe francès « quêter » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

keter

Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) kete
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) ketez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) ketans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) ketnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) ketrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) ketéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) kete
pårt. erirece (dj’ a, vos av) keté
Ôtes codjowaedjes come bouter
  1. (v. sins coplemint) aler tocosté dmander des cwårs po ene boune ouve.
    • Keter a tos les ouxhs. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Keter po les pôves, po rfé l' eglijhe. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • [...] Les deus femes [...] racsujhît M. Nanård et n' mankît nén di lyi dire li boune plote k' ele avént keté. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.61 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
aler tocosté dmander des cwårs po ene boune ouve