Aller au contenu

plaire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « plaire », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

plaire (5inme troke) (codjowaedje)

  1. (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a ») bén rivni (a ene sakî).
    • Divant k' i n' hantaxhe, i m' aveut si sovint dit k' ele lyi plaijhive bén, k' ele fijhreut seur ene boune feme di manaedje Louis Lagauche, "Prindoz vosse bordon" (1937), p. 25 (fråze rifondowe).
  2. (v. sins djin) voleur a tote foice (fé ene sacwè).
    • I m’ plait del fé.
    • K’ è-st èle divneuwe li binde d’ ovrîs k’ il ont vèyu ariver, voci sacants mwès, èt ki ont dit, an rlèvant wôt leû tièsse: I n’ nos plêt nin! Les crwès dins les bruwères, p. 162.
  3. (viebe å prono) : Loukîz a : « si plaire ».

Ratourneures

[candjî]
  1. s’ i vs plait : dijhêye k’ on dit cwand on vout dmander polimint ene sacwè.
  2. s’ i vs plait bén
  3. plait-st a Diu
  4. plait i

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
bén rivni (a ene sakî)
  • Francès : plaire (fr)
s’ i vs plait
i m’ plait d’ el fé
  • Francès : tenir à faire quelque chose