Aller au contenu

pufkene

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Mot-brut « puf » avou l’ dobe cawete « -kene ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

pufkene femrin

  1. mwaijhe odeur.
    • Kéne pufkene voci ! Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
    • On-z ode li pufkene e s' cwårtî Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Vos årîz dvou vey tertos apicî nos narenes, tot breyant: pufkene ! Kéne flaireur ! Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Cwand nos djhans "i flaire" e walon, on tuze a del pufkene, dismetant k' e francès, «du flair» sereut puvite ene cwålité — Émile Sullon (fråze rifondowe).
  2. laide maladeye ki s' prind, aprume les maladeyes metowes pås rapoirts do seke.
    • Il a-st hapé l' pufkene Motî Forir (fråze rifondowe et rarindjeye).
  3. laide tire.
    • Båre n' a måy volou hanter…
      Les omes, por leye, c' e-st ene pufkene !
      Ele inme mî d' cwefer Sinte Catrene,
      Ki di s' leyî ene miyete tchoufterJoseph Vrindts, "Racontules et råtchåds" (1920), p.143; "Riscompinse" (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant, Basse Årdene (Bijhe)

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
maladeye ki s' prind
laide tire