rayele

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

bodje « ray » avou l’ cawete « -ele »

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
rayele rayeles

rayele femrin

  1. pitite finiesse po rwaitî å d' triviè d' on meur.
    • On n' sét spotchi l' biaté,
      On n' sét r'catchî l' têre kë nos pwate
      Lèyî passer l' lëmîre kë lût pa lès rayèles dë vos-ouys
      Tél-on soûrdan, nosse walon brotche
      èt vos nèyi d' bouneûrs
      — Claude « colwè » Snaps : A tos vos-ôtes, a tos nozôtes, Noer Boton l° 505, p. 23..
  2. årtchowe finiesse di cåve.
    • il ont broké dins l' prumî cåbaret vnou; li tchet a broké pal rayele del cåve

Sinonimeye[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

pitite finiesse
årtchowe finiesse di cåve