Aller au contenu

loukete

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje «louke» (svierba Do viebe «loukî») avou l’ cawete « -ete ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
loukete louketes

loukete femrin

  1. (mot do bastimint) bawete po loukî par la, dins èn ouxh, on meur.
  2. rayire (trô par la k' on tape ene sacwè el cåve).
  3. (mot d’ meteyo) moumint ki l' solea lût inte deus walêyes.

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

Basse Årdene, w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins :

Ratournaedjes

[candjî]
pitite finiesse po loukî Loukîz a : « båkete »
trô del cåve Loukîz a : « rayire »
moumint sins plouve Loukîz a : « loukêye »