Aller au contenu

siervante

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « sierv- », bodje A do viebe « siervi » avou l’ cawete « -ante ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
siervante siervantes

siervante femrin

  1. (no d’ mestî) kimere k' aide li dame do manaedje, u fé l' manaedje leye tote seule.
    • Tofer inmåve et d' boune oumeur,
      Houwant les dvizes et les bisbiyes,
      Toû a toû siervante et mayeurMartin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 124, "Come dju comprind l’famile" (fråze rifondowe).
    • Padrî ene siervante k’ e-st abaxhowe,
      Troes djonnes gayårds sont arestés,
      Et s’ ni savèt i cwè dbiter
      Sol båshele k’ est må metoweJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.32, “Li sèm’di” (fråze rifondowe).
    • Si siervante ni l' etindant nén s' lever po l' messe di set eures, aveut stî bouxhî a l' ouxh di s' tchambe. Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
  2. (ahesse di manaedje) bårire metowe al siponte do lét, po n' nén tchaire.

Sinonimeye

[candjî]
kimere ki fwait l' manaedje

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
kimere ki fwait l' manaedje
bårire al siponte do lét