Aller au contenu

sinteur

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « sentor », racuzinåve avou li francès « senteur » (minme sinse) (vî mot).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

sinteur femrin

  1. nodêye, hinêye, çou ki li nez pout sinti.
    • Meyeuse sinteur ki li pus doûs des ecinses. Jean Bosly, ratournant L' imitåcion d' Djezus-Cri (fråze rifondowe).
    • Mins, i n'èst mây trop târd po r'mète nos Walon so l'pîd d'oke qu'a dreût, èdon. Po ratoker l'feu d'sès fwèces. Po l'rimète è coleûr. Po lî rinde sès sinteûrs...! Paul-Henri Thomsin.
    • Por vos m’ binamêye, li claw’son
      Tape so l’ håye si troûblante sinteûr
      Joseph Mignolet.
    • A nosse coûr divins lès transes,
      Nos roûvians l’sinteûr po n’tûzer
      Qu’al sipène qui nos a d’grèté !
      — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.150.
    • Tchaeke såjhon n' a t ele nén s' cortedje?
      Di minmès fleurs avå les tchamps?
      Li feu d' li li minme frisse nivaye?
      Li clawson li minme fene ?Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Eco todis", tome 34, p. 131 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sinteur