Aller au contenu

spinguete

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
spinguete sipinguete espinguete

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « spingue », avou l’ cawete « -ete ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
spinguete spinguetes

spinguete femrin

  1. trike di fier k' on rneteye les canons des fiziks.
  2. brokete ki clôt l’ blouke d’ ene cingue.
    • I fåt alårdjî l' espinglete del blouke Motî del Lovire (fråze rifondowe).
  3. pitite essegne k' on-z ataetche après on mousmint (paltot, taeye, evnd.).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
trike di fier k' on rneteye les canons des fiziks
brokete ki clôt l’ blouke d’ ene cingue
pitite essegne k' on-z ataetche après on mousmint