tchenonne
Etimolodjeye
[candjî]calcaedje do latén « canonicus », lu-minme do vî-grek « κανών » (rûle, vedje).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /t͡ʃɛ.nɔ̃ːn/ /t͡ʃɛ.nɔːn/ /ʃa.mwɛn/ /ʃa.nwɛ.nɛs/ /ʃa.lɔ.nɛs/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /t͡ʃɛ.nɔ̃ːn/
- Ricepeures : tche·nonne
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| tchenonne | tchenonnes |
tchenonne omrin
- (e l’ eglijhe catolike) cler ki overe dins ene porotche po dire messe ou pretchî.
- elle a stî a scole amon les tchenonnesses a Djoupeye.
- Calvin esteut on tchenonne
Et Luther, on disbåtchî moenne;
Å diåle les coirnêyes
Eto leus curêyes !
— Bate di dvize inte on catolike ey on protestant (fråze rifondowe). - Li tchenonne Simon d' Harlez, k' ecoraedja si voltî nosse Gretri adon k' i djouwéve do violon å docsal di Sint Dnixh, aveut minme on sålon come on djheut, la ki l' meyeuse bordjoezreye si rapoûléve ene feye li samwinne po djåzer d' muzike et po-z aplôdi les årtisses di Lidje et d' ôte pårt. — Joseph Mignolet, "Li walon å payîs di Lîdje" (1938), p.30 (fråze rifondowe).
- Ouy, li pénson s’ enonde dirî les vedjes di s’ sårcô
Li pénsonî trefele; i markêye les côps
Et n’ candjreut ses djoûs po les cis d’ on tchenonne. — Joseph Minet, "Les oujheas di nosse payis", p. 20 (fråze rifondowe).
Ratourneures
[candjî]- djaive di tchenonne.
- I magne, i boet sins s' fé nole poenne
Si lyi vént i ene djaive di tchenonne. — Henri Forir, Blouwett lîgeoiss, Po mamzel Ross R... li joû di s'fiess, 1843, p.20 (fråze rifondowe).
- I magne, i boet sins s' fé nole poenne
Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
