vert
| vert | 
|
vete |
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « viridis » (minme sinse).
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| vert | verts |
vert omrin
- (coleur) coleur di l’ airdiè, ki c’ est l’ maxhêye di djaene et di bleuwe coleurs.
Ratourneures
[candjî]- vert porete : sôre di vete, del coleur del porete.
- vert eschite : ôte sôre di vete, del coleur di l’ eschite.
Parintaedje
[candjî]Mots d’ aplacaedje
[candjî]Addjectif
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | vert | verts |
| femrin padrî | vete | vetes |
| femrin padvant | vete | vetès |
vert (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’ no)
- k’ a cisse coleur la.
- Ene vete peme.
- nén co meur, tot djåzant d’ on frut, d’ ene verdeure.
- Ni magnîz nén ces trokes la, ele sont co totès vetes. — Motî Forir, a « vair » (fråze rifondowe).
- k’ est co tot djonne, bén vicant, tot djåzant d’ èn ome ;
Loukîz a : « esse co vert ».
- Dji so co vert, saiss, a 80 ans.
Ratourneures
[candjî]- pitit vete ome : mårsyin.
- esse co vert
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
