vert

Walon

vert u vete

I. [o.n.] coleur di l' airdiè, ki c' est l' maxhêye di djaene et di bleuwe coleurs.

II. vert, (omrin, divant cossoune), vete (omrin divant voyale, femrin) [addj., todi padvant]

1. k' a cisse coleur la. >> vert porete: sôre di vete, del coleur del porete. >> vert eschite: ôte sôre di vete, del coleur di l' eschite. >> pitit vete ome : mårsyin.

2. ki pout co bén fé l' amour, tot djåzant d' èn ome. Dji so co vert, saiss, a 80 ans.

Etimolodjeye: latén "viridis", minme sinse.

Parintêye :

• verdåsse, verdinasse
• verdeur, verdeure
• verdî, verdire
• raverdi

Mots d' apalcaedje

• vert-di-gris

---

Dipus d' racsegnes so les coleurs