betchou

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « betch », avou l’ cawete « -ou ».

Prononçaedje[candjî]

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin betchou betchous
femrin padrî betchowe betchowes
femrin padvant betchowe betchowès

betchou omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. k’ a l’ cogne d’ on betch.
    • C’èst d’abôrd l’îpe, qui drèsse vès l’ cîr sès bètchous dints,
      prête a-z-agridjî l’ tére. L’ome l’a dèdja r’toûrné ;
      lès dj’vås sont-st-atèlés, li prumîre plène tapêye
      Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, Li sèmèdje.
  2. (antomeye) k’ eva a ponte, tot djåzant do nez.
  3. (antomeye) k' a les doets fins et pondants.
    • Èle passe po-z-avu pus d’ nonante ans. Ine twèche di gris dj’vès pind foû di s’ mâssî bonèt, et l′ vint fêt toûrniker âtoû d’ lèy lès ploumions dè l′ poye qu’èle tint d’vins ses bètchous deûtsJean-François Renkin, Baraquîs, 1898.

Ratourneures[candjî]

  1. fenès lepes et betchou nez, ostant s’ pinde ki di s’ maryî
  2. Al betchowe rotche : no d’ ene plaece Spî

Sinonimeye[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

k’ a l’ cogne d’ on betch