rihiner
(Redjiblé di erhiner)
| avou ene sipotchåve voyale | avou ene divanceye voyale | sipotcheye cogne |
|---|---|---|
| rihiner | erhiner | rhiner |
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « hiner » avou l’ betchete « ri- » des viebes çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀi.hi.ˈne/ /ʀy.hi.ˈne/ /ʀœ.hi.ˈne/ (H prumrece divintrin)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.hi.ˈne/
- Ricepeures : ri·hi·ner
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | rihene |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | rihinez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | rihinans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | rihinnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | rihinrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | rihinéve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | rihene |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | rihiné |
| Ôtes codjowaedjes | come copiner |
rihiner (v. sins coplemint)
- hiner co on côp.
- hiner e-n erî (ene sacwè ki vént djinner).
- Pourichinel oistêye si tchapea, el fwait rispiter d' ene mwin so l' ôte, pu li rhene so s' tiesse ossu adroetmint k' on djouweu d' toû — Dieudonné Salme (fråze rifondowe).
- Mins tot si rpåye. Mi prumî côp di spale
Et tos les ôtes ki dj' dene di bon cour,
Sont bén må rçûs ; ca po fé tere ewale
Li rowe si rvindje adon m' rihene a s' tour
— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 108 (fråze rifondowe).
