gougnî
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Do latén « cuneare »[1] ki vént lu-minme di « cuneus » (cougn) ; mot cité dins l’ FEW 2 1532a (lére).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɡu.ˈɲiː/ /ɡu.ˈɲi/ /ɡu.ˈɲe/ /ku.ˈɲi/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɡu.ˈɲiː/
- Ricepeures : gou·gnî
Viebe
[candjî]gougnî (viebe å coplemint) (2inme troke) (codjowaedje) (å prono : si gougnî)
- aler buker.
- I m’ a gougnî m’ djate, et m’ fé gougnî li cafè.
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
- gognî : R9 Modele:rif ? (lére)
- gougnî : FR13 (a « heurter »)
Ratournaedjes
[candjî]Sourdants
[candjî]- ↑ Charles Grandgagnage, Dictionnaire étymologique de la langue wallonne