ivier

Loukîz eto : ivièr.

Walon (Rifondou)

Tayon-bodje latén « hibernum » riscawé di « hibernum tempus » (« froed tins »).

AFE :
- diferins prononçaedjes : /i.vjɛːʀ/ /i.vjɛʀ/ /iː.vjɛːʀ/ /iː.vjæːʀ/ /y.vjɛːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /i.vjɛːʀ/
Ricepeures : nén rcepåve

singulî	pluriyal
ivier	iviers

ivier omrin

(cronolodjeye) dierinne såjhon d’ l’ anêye, ki cmince li 21 di decimbe et-z esse fwaite li 20 di måss.
- L’ ivier, les dtchårnés bodjes des plopes livèt leus bresses come po priyî. — Jacques Lebois (fråze rifondowe).
- Tins des shijhes d’ ivier, les efants djouwént ås cwårdjeus, les femes et ls efants al kine. — Gilbert Mottard (fråze rifondowe).
- L’ ivier a sovint djouwé ås mayes ; Asteure, il èva hinkeplink il èva ådtriviè des håyes Mins il a pierdou totes ses kinkes. — Gérard Havelange (fråze rifondowe).
nive.
(mot d’ meteyo) nive.
- Gn a toumé on paket d' ivier cisse nute ci.

såjhon

froxhe di l’ ivier moumint l' pus froed d' l' ivier.
cawe di l’ ivier dierin moumint d' ivier (motoit après l' moes d' måss)
sclat d’ ivier foeds djoûs, come e l' ivier, e moes d' octôbe-nôvimbe u ezès moes d' avri-may).
ivier a l’ aiwe : k’ i ploût bråmint, mins k’ i n’ nive waire.
cat-e : oidje, frumint k’ on seme divant l’ ivier, eneviè les cis k’ on seme å måss.
l’ ivier n’ est måy baståd ; cwand on n’ l’ a nén timpe, on l’ a tård
ivier niveus rimplixh li gurnî : li nive rascovere et waeranti les dinrêyes d’ ivier.
cwand l’ agnon a toplin des pelotes, c’ est sene d’ on foirt ivier : Spot sol tins et les såjhons.
al Sint-Clemint°, si l’ ivier est e s’ plin, nos årans foirt bea prétins : Spot sol tins et les såjhons.
s’ i nive divant l’ Sinte-Catrene°, l’ ivier s’ a dschavé li screne : Spot sol tins et les såjhons.
côpez on nocrê d’ tchinne al Sint-Tomas: si l’ moxhe est co dvins, l’ ivier serè doûs ; s’ elle est foû, l’ ivier serè long et deur : Spot sol tins et les såjhons.
a l’ ivier, li såverdea tchiptêye : "dj’ a si fwin, dj’ a si fwin dj’ a si fwin" : xhinaedje do tchant di ci oujhea la.

nive

ivier so bôjhe, djalêye divant troes djoûs : del nive so les broûs, djalêye divant troes djoûs.
l’ ivier so les hourleas endè ratind d’ l’ ôte : cwand l’ nive ni rlegne nén tote, et k’ i gn è dmeure so les hourêyes metowes conte li solea, i rnivrè.