Aller au contenu

ouve

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « opera » (ouves), dedja e vî lingaedje d’ oyi (vî francès « ovre ») dabôrd racuzinåve avou l' vî francès « uevre » eyet l' francès « œuvre ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ouve ouves

ouve femrin

  1. ovraedje bén fwait, copurade li ci d' èn årtisse.
    • Adiercî ene ouve so on sudjet k’ on vs dene, poyaedjes et tot, c’ est sayî do fé tni des berikes sol narene da Tchantchès. Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.14 (fråze rifondowe).
    • Minme rovieye, ene ouve dimeure ene ouve, si l’ ovraedje a stî bén fwait José Schoovaerts (fråze rifondowe).
  2. (pus sovint eployî å pluriyal) accion d' bénfjhance.
    • Dji vs dene çoula po vos ouves.
    • Monsieu l' curé m' a rmerci po çou k' nos volans bén fé po ses ouves. Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.37 (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. a l’ ouve
  2. dins ouve
  3. foû-z ouve
  4. leyî ouve
  5. mete e-n ouve

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
bea ovraedje
ovraedje di bénfjhance