Aller au contenu

pindant

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Do viebe « pinde », avou l’ cawete « -ant ».

Prononçaedje

[candjî]

Pårticipe prezintrece

[candjî]

pindant (nén candjåve)

  1. pårticipe prezintrece do viebe « pinde ».
    • I s’ a fwait ene clipe tot pindant l’ pourcea pol vudî.
Ratournaedjes
[candjî]
p.pr. d' on viebe valant « pinde »

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
pindant pindants

pindant omrin

  1. (mot d’ mousseure) (mot d’ djowalî) ôrreye k' on pind a si oraye (ey eto, shuvant sacwants môdes, après l' pegnon do nez, al botroûle, evnd.).
  2. (mot do bastimint) fier ki sotént èn ouxh ou ene finiesse, et l' leyî tourner.
  3. (djeyografeye) costé d' on tiene.
    • Adon, sol pindant d’ ene hourêye,
      I m’ shonna vey adschinde doûçmint,
      On poyou bonet so ls orayes,
      Ene pelisse catchant bresses et mwins,
      Des solés doblés po tchåsseure
      Grand, maigue et setchMartin Lejeune, "L’iviêr èt l’amour" (fråze rifondowe).
    • Il a vnou å monde dins on ptit hamtea ezès falijheas, so ç' pindant ci des montinnes di Crimêye. Lucyin Mahin, Vera (fråze rifondowe).
Sinonimeye
[candjî]
Rilomêye do mot
[candjî]

Li mot dins on tite di live, di gazete, di soce, di marke

Ratournaedjes
[candjî]
ôrreye ki pind après l' oraye
fier ki sotént èn ouxh ou ene finiesse
costé d' on tiene

Etimolodjeye 2

[candjî]

Calcaedje do francès « pendant ».

Prononçaedje

[candjî]

Divancete

[candjî]

pindant (nén candjåve)

  1. (disconsyî uzaedje) tins di, sol tins di, å long.
Ratournaedjes
[candjî]
Loukîz a : tins di