poenne
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « poena » (minme sinse)
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /pwɛ̃n/ /pɔ̃n/ /poːn/ /pwɛn/ /pɛ̃n/ /pɛn/ miersipepieuzmint e l’ notule ALW 1.69 ; (betchfessî oen)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /pwɛ̃n/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
poenne | poennes |
poenne femrin
- sintimint d' esse målureus.
- « Mwaisse, dj’ a tant del poenne,
Vos m’ divrîz dner ene pitite åmône »— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.70, “L’Onai d’ôr” (fråze rifondowe). - Li scrijhaedje e walon, c' est ça ki m' a aidî a n' nén drincî dzo l' croes, ttå long d' ene vicåreye sitriyeye pa tant d' poennes. — Henri Pétrez (fråze rifondowe).
- Rovians nos croes, nos poennes et l' resse tot vudant kékes bons vîs schûfions. — Joseph Duysenx (fråze rifondowe).
- « Mwaisse, dj’ a tant del poenne,
- foice (sacwè k' on fwait målåjheymint).
Ratourneures
[candjî]- pus d' poennes, pus d' avoenne
- Li ci ki cnoxhe les poennes des ôtes, i rprind co les sinnes
- On cnoxhe ses poennes, mins on n' kinoxhe nén les cenes des ôtes : dijhêye cwand ene sakî s' plind a èn ôte k' est co pus a plinde ki lu.
- kî voet ses voennes voet ses poennes
Parintaedje
[candjî](avou l' bodje «pen-»