Aller au contenu

poenne

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « poena » (minme sinse)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
poenne poennes

poenne femrin

  1. sintimint d' esse målureus.
    • « Mwaisse, dj’ a tant del poenne,
      Vos m’ divrîz dner ene pitite åmône »Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.70, “L’Onai d’ôr” (fråze rifondowe).
    • Li scrijhaedje e walon, c' est ça ki m' a aidî a n' nén drincî dzo l' croes, ttå long d' ene vicåreye sitriyeye pa tant d' poennes. Henri Pétrez (fråze rifondowe).
    • Rovians nos croes, nos poennes et l' resse tot vudant kékes bons vîs schûfions. Joseph Duysenx (fråze rifondowe).
  2. foice (sacwè k' on fwait målåjheymint).

Ratourneures

[candjî]
  1. pus d' poennes, pus d' avoenne
  2. Li ci ki cnoxhe les poennes des ôtes, i rprind co les sinnes
  3. On cnoxhe ses poennes, mins on n' kinoxhe nén les cenes des ôtes : dijhêye cwand ene sakî s' plind a èn ôte k' est co pus a plinde ki lu.
  4. kî voet ses voennes voet ses poennes

Parintaedje

[candjî]

(avou l' bodje «pen-»

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

penin

Contråve

[candjî]

djoye

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sintimint d' esse målureus
sacwè k' on fwait målåjheymint