poenne

Walon

Etimolodjeye

Tayon-bodje latén «poena» (minme sinse)

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /pwɛ̃n/ /pɔ̃n/ /poːn/ /pwɛn/ /pɛ̃n/ /pɛn/ miersipepieuzmint el notûle ALW 1, 69; (betchfessî oen)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /pwɛ̃n/
• Ricepeures : nén rcepåve

Sustantif

singulî	pluriyal
poenne	poennes

poenne f.

1. sintimint d' esse målureus.

   Li scrijhaedje e walon, c' est ça ki m' a aidî a n' nén drincî dzo l' croes, ttå long d' ene vicåreye sitriyeye pa tant d' poennes (H. Pétrez).

   Rovians nos croes, nos poennes et l' resse tot vudant kékes bons vîs schûfions (J. Duysenx).

2. foice (sacwè k' on fwait målåjheymint).

Ratourneures

1. pus d' poennes, pus d' avoenne
2. Li ci ki cnoxhe les poennes des ôtes, i rprind co les sinnes
3. >> On cnoxhe ses poennes, mins on n' kinoxhe nén les cenes des ôtes : dijhêye cwand ene sakî s' plind a èn ôte k' est co pus a plinde ki lu.
4. kî voet ses voennes voet ses poennes

Parintaedje

• poenneus

(avou l' bodje «pen-»

• peneus, penin

Mots d’ aplacaedje

• a poenne
• valeur les poennes

Sinonimeye

penin

Ratournaedjes

± sintimint d' esse målureus

Francès: peine (fr), chagrin (fr)

± sacwè k' on fwait målåjheymint

Francès: peine (fr), effort (fr)