djoye
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « gaudia » (minme sinse), neute pluriyal (di gaudium), rissintou come femrin singulî, dandjreus pal voye d' on ôte lingaedje d' oyi. Li latén gaudia dene e walon gawe.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- /d͡ʒõy/ /d͡ʒoːy/ /d͡ʒoy/ /d͡ʒwɛy/ /d͡ʒwɛ/ (betchfessî oy, halcrosse rîlêye)
- (pa rfrancijhaedje) /ʒwɛ/ /ʒwa/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒõy/
- diferins prononçaedjes :
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| djoye | djoyes |
djoye femrin
- sinsåcion d’ esse binåjhe ; mostraedje di s’ contintmint.
- L’ air tote etire resdondit
Des tchambes k’ on fwait peter ;
Kéne djoye divins tot l’ monde !
Ké plaijhi tocosté ! — C.N. Simonon, Powezeyes e patwès d’ Lidje. - Ça nd a stî ene di djoye, cwand il a rintré — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- Bea payis, temoen d’ totes mes djoyes,
Por twè, dji clintche mi cour d’ efant— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.34, “Walon d’vant tot !” (fråze rifondowe). - Çoula a stou ene djoye di vs ridjåzer di nosse « Vexhoe » nåcionål — Marc Etienne.
- Èm djoye esteut ri d’ årdjint, ki fjheut rglati ls adjès — Marie-Louise Choisez.
- L’ air tote etire resdondit
-
Li mot « djôye » (djoye) eployî dins ene lete e-n on sovni d’ moirt da Joseph André.
Ratourneures
[candjî]- plorer d’ djoye
- al djoye
- esse al djoye
- mete al djoye
- on cour a l’ djoye våt mî k' ene boûsse di soye
Parintaedje
[candjî](minme sourdant etimolodjike)
Mots d’ aplacaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
