aroufler
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « rouf » avou l’ betchete « a- » d’ aprepiaedje des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.ʀu.ˈfle/ /a.ʀu.ˈflɛ/ /a.ʀi.ˈfle/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.ʀu.ˈfle/
- Ricepeures : arou·fler
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | aroufele |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | arouflez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | arouflans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | aroufelnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | aroufelrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | aroufléve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | aroufele |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | arouflé |
| Ôtes codjowaedjes | come shofler |
aroufler
- (v. sins coplemint) ariver d' on plin côp, araedjeymint.
- Èt l’ mér, lèye, n’ a nin bodjî ; èt là, bin lon, foû dè payis walon, qwand c’èst qui l’ Moûse a-st-arouflé tot-èn ine same, èle l’a bu d’ine alène, sins bambî — Henri Simon, Wice va l’êwe ?, novimbe 1907.
- — I n’ fåt nén k’ les vijhéns veyexhe di ké bwès k’ nos nos tchåfans, paski les målès atotes vont-st aroufler come des moxhes al låme foû d’ ene tchetoere — Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), C'èst l' fièsse!, p.292 (fråze rifondowe).
- Les sûrs qu’arouflît di so les d’zeûrs, suzinît des dous råtchås, ås pas d’ågne, ås florins d’ôr clintchît d’zeû s’corant — Joseph Mignolet, Li payis des soteas (1926), p.41-42.
- (viebe å coplemint) hiner, taper araedjeymint (do costé do djåzeu)
- Li grand vint aroufler aroufla les åbes å mitan del voye.
