Aller au contenu

aspoyî

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje patwès latén * « appodiare » (minme sinse), avou l' assaetchance del avou l’ betchete « as- » des viebes walons.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

aspoyî (2inme troke) (codjowaedje)

  1. (viebe å coplemint) fé ene foice so ene sacwè.
    • Aspoyî conte on meur. Motî Forir (fråze rifondowe).
  2. (v. sins coplemint) mete si pwès so ene sacwè.
    • Dissu l’ tins d’ aprandjire,
      Les viyès bounès djins s’ assopixhnut, påjhires
      E-n aspoyant leu tiesse conte el dos del tcheyire. Willy Bal (fråze rifondowe).
  3. (viebe å coplemint) aspaler.
    • Dji vs aspoyrè tot près do borguimwaisse. Motî Haust (fråze rifondowe).
  4. (viebe å prono) mete tot s' pwès so ene sacwè.
    • Al baye, ene cope vént s’ aspoyî
      Et leus åbions dansèt
      Et pidjolèt so l’ aiwe avå les bokets d’ lune
      Et d’ blankès plomes ki s’ kitoirtchèt. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Disseûlance », 1922, p.20 (fråze rifondowe).
    • Brès-d'-Fier fwait des teribes efôrts po griper å poncea tot s' aspoyant al rampe. Léon Mahy (fråze rifondowe).
    • L’ eveke gålwès s’ aspoya so ses cotirons po s’ erlever. Et, mågré s’ dårnea, shuve si camaeråde so l’ pont. — Alban Leloup, Li Rantoele, l° 106 p. 9.

Ratourneures

[candjî]
  1. s’ aspoyî so ene måle coxhe.
    • I s' aspoye so ene måle coxhe. Motî Haust (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C65 (k’ a « raspouyi »), E165 (k’ a « rasploy »)

Ratournaedjes

[candjî]
aspoyî

Pårticipe erirece

[candjî]
singulî pluriyal
omrin aspoyî aspoyîs
femrin aspoyeye aspoyeyes

aspoyî omrin

  1. Pårticipe erirece omrin do viebe "aspoyî".

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin aspoyî aspoyîs
femrin padrî aspoyeye aspoyeyes
femrin padvant aspoyeye aspoyeyès

aspoyî omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ki mete si pwès so ene sacwè.
    • Aspoyî so s' keude. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Les eployîs del måjhone, veyant l' afwaire å clair, rimontît e leus tchambes såf portant ene djonne feye et dedja on vî ome k' esteut aspoyî disconte on tchvå-godén ki pindéve å meur.Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.16 (fråze rifondowe).
  2. (mot d’ cwårdjeu) ki dmane e s' djeu.
    • Aveur on hasse aspoyî. Motî Forir (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
aspoyî