Aller au contenu

farene

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « farīna » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
farene farenes

farene femrin

  1. (mot d’ mônî) grin spotchî dins on molén, sins les ewalpeures, po fé do pwin et des påstedjreyes.
    • Borkin sins pwin Borkene Sins farene (rima d' Sint-Houbert do tins del guere di 40).
    • Tchåssîz lyi ene narene
      Sol narene k' il a,
      Ou fjhoz l' blanc d' farene
      Si n' l' est nén dedja ! Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 127 (fråze rifondowe).
    • Et l' mônî do Grand Bî ki rmeteut dipus d' grus ki d' farene, dji l' leye po cfessî l' semdi: a lu tot seu, i lyi fårè bén l' matinêye Louis Baijot (fråze rifondowe).
    • Gn aveut des grus d' maxhîs al farene. Gaston Lucy (fråze rifondowe).
    • Et i siervèt ça avou ene pitite assîtêye di « slilla », ene brune farene avou des spatêyès amandes, des djaeyes, et des grinnes di sezame. Lucyin Mahin, Vera.

Ratourneures

[candjî]
  1. blanke farene
  2. farene etire (farene complete)
  3. sote farene
  4. subtil come on molon el farene
  5. fé farene

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

fleur

Dizeutrins mots

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
blanc mitan d' on grin d' dinrêye