manire

Walon

Etimolodjeye

Tayon-bodje latén «manuarius» (k' on tént dins s' mwin); çou ki dene on mot fwait d' on bodje «man» (mwin) avou l’ cawete « -ire ».

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes :
    • /ma.niːʀ/ /ma.nɛːʀ/ /ma.njɛʀ/
    • (pa rfrancijhaedje) /ma.njeʀ/ /ma.ɲeʀ/ …
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /ma.niːʀ/
• Ricepeures : ma·nire

Sustantif

singulî	pluriyal
manire	manires

manire f.

1. façon d' fé ene sacwè.

   Ça a stî fwait d' ene drole di manire.

   Tchaeconk fwait a s' manire.

   Loukîz di kéne manire ki dj' a shoflé ci cmere la a si ome (A. Maquet).

2. (todi pluriyal) kidujhance; grandiveusès djesses. Loukîz a : «manires»

Ratourneures

1. d' ene bele manire
2. a m' manire

Sinonimeye

• façon
• môde

Ratournaedjes

± façon d' fé ene sacwè

Almand: Weise (de), Manier (de) Arabe marokin: 6eriqa (Teriqa) = طريقة Espagnol: manera (es), modo (es) Francès: manière (fr)

Inglès: way (en), manner (en) Neyerlandès: wijze (nl), manier (nl)