maroner
Etimolodjeye
[candjî]Mot-brut «mrrn» (cåzaedje inte les dints) avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ma.ʀɔ.ˈne/ /ma.ʀu.ˈne/ /maʀ.ˈne/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /maʀ.ʀɔ.ˈne/
- Ricepeures : ma·ro·ner
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | marone |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | maronez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | maronans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | maronnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | maronrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | maronéve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | marone |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | maroné |
maroner (v. sins coplemint)
- berdeler lu tot seu, tot rûtiant tot bas, grognî po lu-minme.
- Djôzef rotéve e maronant, tot cåzant lu tot seu — Ernest Benoit (fråze rifondowe).
- Sol côp, dj' esteu mwais :: c' esteut bén pé k' ça: vos n' avoz nén aresté d' maroner des moes å long — Ernest Benoit (fråze rifondowe).
- Nonnonke ni m' vleut nén prinde avou lu po ndaler å bwès; dji maronéve — Båze di dnêyes di l’ Årdene nonnrece (fråze rifondowe).
- dire ene sacwè a môde di rprotche.
- E si rdressant, i marona: «Cré nodidjou, ké drole di payis voci, on-z î låtche les tchéns, mins on-z î ataetche les pires !» — Ernest Benoit (fråze rifondowe).
Ratourneures
[candjî]- maroner tot spès : maroner tot estant foirt mwais.
- Les feyes des ritches di Fumwè, k' end avént nén polou fé ostant, maronént tot spès (René Limbourg).
- fé maroner : fé araedjî
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]- (cåzer dins ses dints, grigneuzmint) : dagouner, maltoner, barboter;
Loukîz a : «Motyince:cåzer inte ses dints/walon»
Ortografeyes
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]cåzer dins ses dints Loukîz a : Motyince:cåzer inte ses dints/walon
Loukîz a : Motyince:cåzer inte ses dints/walon
