Aller au contenu

rapler

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe «apler», avou l’ betchete « ri- » des viebes

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) rapele
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) raplez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) raplans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) rapelnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) rapelrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) rapléve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) rapele
pårt. erirece (dj’ a, vos av) raplé
Ôtes codjowaedjes come shofler

rapler

  1. (viebe å coplemint) rimimbrer.
    • Asteure, tant k' i dmanrè co des vicants k' ont fwait l' guere, kéconks di zels sondjront motoit a rinde les oneurs (ås moirts eterés dins les aites militaires). Mins cwand les dierins åront cwité cisse tere, les ptitès croes toumront d' zeles-minmes. Ele pourixhront come les cis k' ele raplént l' sovni — Édouard Seret (fråze rifondowe).
  2. (viebe å coplemint) rihoukî, rahoukî.
    • Il a stî raplé po deus moes a Heverlé.
  3. (viebe å coplemint) ridire ene sacwè.
    • I l' fåt rapler a l' ôre.
  4. (viebe å prono) : Loukîz a : « si rapler ».

Sinonimeye

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
rimimbrer Loukîz a : rimimbrer
    rahoukî Loukîz a : rahoukî