Aller au contenu

rihoukî

Èn årtike di Wiccionaire.
Plinne cogne Spotcheye cogne
rihoukî rhoukî

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « houkî », avou l’ betchete « ri- » des viebes, çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje «  » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) rihouke
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) rihoukîz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) rihoucans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) rihoucnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) rihoucrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) rihoukive
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) rihouke
pårt. erirece (dj’ a, vos av) rihoukî
Ôtes codjowaedjes come loukî

rihoukî (å prono : si rihoukî)

  1. (viebe å coplemint) houkî, telefoner, souner eco.
  2. (viebe å coplemint) aler cweri ene sakî.
    • alez rhoukî vosse mame
  3. (viebe å prono) si houkî d' onk a l' ôte.
    • L’ air esteut pus frisse. Divins les trimblenes, les pietris si rhouként; des coks d’ awousse tchantént Jean-François Renkin, On dimègne, 1896 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
houkî eco
cweri après ene sakî