ripoizer

Ådvins

**Alofômes di r(i)-**
avou ene sipotchåve voyale	avou ene divanceye voyale	sipotcheye cogne
ripoizer	erpoizer	rpoizer

Do viebe « poizer » avou l’ betchete « ri- » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀi.pwa.ze/ Prononçaedje a radjouter /ʀi.pwɛ.ze/ /ʀi.pwa.zɛ/ /ʀy.pwɛ.ze/ /ʀy.pwa.ze/ /ʀɛ.pwa.zɛ/ /ʀy.pɔ̃.ze/ /ʀə.pɔ̃.ze/ /ʀɛ.pɔ̃.ze/ /ʀi.pɔ̃.ze/ /ʀɛ.poː.ze/ /ʀɛ.puː.ze/ (betchfessî oi), (36 prononçaedjes).
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.pwa.ze/
Ricepeures : ri·poi·zer

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	r(i)poize
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	r(i)poizez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	r(i)poizans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	r(i)poiznut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	r(i)poizrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	r(i)poizéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	r(i)poize
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	r(i)poizé
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

ripoizer

(v. sins coplemint) esse coûtchî (e-n ene metowe plaece).
- L' efant rpoize påjhûlmint; on-z a fwait l' vude åtoû, Et minme baxhî li stôre, dabôrd ki l' solo djinne (Gilbert Leponce), divins «Anouwaire do Cavo lidjwès», 59, 1939, p. 32).
(v. sins coplemint) esse eteré (e-n ene metowe plaece), tot djåzant d' on moirt.

rashire tot djåzant del bire, envd.
- Après, leyîs rpoizer 24 eures.
F. décanter.
discrandi.
- C' est l' dirî ki rpoize les djambes.

II. si rpoizer u s' erpoizer [v.pr.]

dimorer sins bouter, po s' discrandi.
On dit eto: si raveur, rishofler, si rischaper, si rapåpyî, si rapwairi.

F. se reposer.

± esse coûtchî

± esse eteré