tinre
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « tener » (minme sinse).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /tɛ̃ʀ/ /tɛːʀ/ /tãʀ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tɛ̃ʀ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Addjectif
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | tinre | tinres |
| femrin atribut | tinre | tinres |
| femrin epitete (todi padvant) |
tinre | tinrès |
tinre omrin (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’ no)
- (fizike) nén deur(e), tot cåzant d' tchå evnd.
- Come c' est tinre, dowê, del tchå di vea d' laecea.
- C' est do bwès k' est trop tinre po fé des beas meubes.
- Mu scriyèdje n’ a nole consèquince,
Et dju n’ vou nin fé l’ djône côkê :
Djans, so l’ tinre éle du m’ pauve loquince,
Supårgnîz lès côps d’ warokê !
— Martin Lejeune, On såye sès éles, 1895.
- (imådjreçmint) nén straegne.
- Li feme est todi pus tinre ki l' ome — Motî d’ Vervî (fråze rifondowe).
- I n' a nén stî tinre avou leye.
- (mot d’ medcén) nén edurant (siconte d' ene maladeye).
- Lu eto, il est foirt tinre del colone.
- (astronomeye) ki cmince djusse a crexhe, tot djåzant del lune;
Loukîz a : «tinre lune».
Parintaedje
[candjî]- tinrté, tinristé
- tinron
- tinrûle, tinrûlisté, tinrûlmint
- atinri, atinrixhaedje, atinrixheu
- ratinri
- distinri
Mots d’ aplacaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
[candjî]- F. tendre, mou.
- F. tendre, douillet