adroet

Ådvins

Etimolodjeye: bodje droet, betchete a-.

adroet, adroete

I. [addj. todi padvant & o.f.n.]

ki sait bén bouter d' ses mwins.
F. adroit.
ki va bén.
- Li vî tchén s' aporçuva ki si oda, nawaire si adroet, si såvéve e vint (H.T. Maron).
F. efficace.

d' adroet [adv.] convnåve, oniesse, del boune manire. ene sacwè, èn ome, ene djin d' adroet. I n' fwait rén d' adroet.
si pa a stî bén adroet po lyi dner on parey côp d' hawe sins l' touwer : dijhêye po s' balter d' onk k' est foirt biesse.
il est ossu adroet di s' mwin k' on coshet di s' cawe : nén foirt adroet.