Aller au contenu

bacouler

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « bacoul- » ‎(« bacou ») (bas-cou), avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) bacoule
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) bacoulez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) bacoulans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) bacoulnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) bacoulrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) bacouléve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) bacoule
pårt. erirece (dj’ a, vos av) bacoulé
Ôtes codjowaedjes sipepieus tåvlea

bacouler

  1. (viebe å coplemint) fé aler li cou al tere (on clitchet, ene berlinnemetans).
    • Nozôtes, djenerålmint, on bacouléve li tcherete avou les toubaks divant l’ hangår (Yvon Barbazon).
  2. (v. sins coplemint) aler l' cou al tere.
    • Li berlinns a bacoulé tote seule

Parintaedje

[candjî]

(minme sourdant etimolodjike)

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
fé aler li cou al tere
aler li cou al tere