Aller au contenu

begter

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje neyerlandès « beggen » (berdeler), avou l’ dobe cawete « -ter » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) begtêye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) begtez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) begtans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) begtêynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) begtêyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) begtéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) begtêye
pårt. erirece (dj’ a, vos av) begté
Ôtes codjowaedjes come tchicter

begter (v. sins coplemint) (1ire troke) (codjowaedje)

  1. begter.
    • Ossu, diviè les dijh eures, nost Ernou, tot tournisse,
      Si dressa pwis derit : – Si dji vs tape ene divize
      Motoit bén tot begtant, c' est po rmercî di m' mî
      Li boune dame del måjhone ki nos rçût si voltî
      Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 58 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
begter