Aller au contenu

berike

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « berike », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
berike berikes

berike femrin

  1. (mot des cinsîs) anea d’ fier metou å grognon des gros pourceas (li verat u l’ troye) po k’ i n’ fougnexhe nén.
  2. (mot d’ medcén) todi pluriyal monteure avou deus lintiles k’ on poite divant ses ouys po mî vey clair.
    • Si c’ est vos k’ doet l’ vindjî, fårè mete des berikes
      Po n’ pus tirer deus côps ! Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.191, “Li Brac’neu” (fråze rifondowe).
    • Adiercî ene ouve so on sudjet k’ on vs dene, poyaedjes et tot, c’ est sayî do fé tni des berikes sol narene da Tchantchès. Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.14 (fråze rifondowe).
    • Les grands-mames poirtèt des berikes et padecô, ele polèt minme sôrti leus dints. Joseph Docquier, ratournant on tecse anonime (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. ni nén poirter berike

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E89

Ratournaedjes

[candjî]
berike

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike berikes so Wikipedia