Aller au contenu

bråmint

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : brâmènn, baramènn.

Etimolodjeye

[candjî]

Sipotchaedje di « bråvmint  » avou assaetchance di « grandmint », çou ki dene on mot avou l’ cawete « -mint », adon racuzinåve avou l' (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Adviebe

[candjî]

bråmint (nén candjåve)

  1. d’ ene foite manire.
    • Il a bråmint sofri.
    • Elle aveut bråmint priyî so s’ tchaplet po k’ l’ Aviedje l’ aidaxhe po s’ maryî. Anatole Marchal.
  2. del manire li pus corante.
    • Gn aveut des djins, mins c’ esteut bråmint po vey çou k’ c’ esteut, et n’ rén atchter.
    • Po dire djaler a pire finde, c’ est bråmint après l’ Noyé.
  3. (divant èn addjectif ou èn adviebe di rmetaedje) mostere ene diferince di dgré.
  4. e grande cwantité, e grand nombe.
    • Il estént zels bråmint.

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
d’ ene foite manire
del manire li pus corante