Aller au contenu

djaene

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « galbinus » (vete clair, djaene).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
djaene djaenes

djaene

  1. (coleur) coleur soûmintrece (avou l’ rodje et l’ bleu), li cene del ploumete di l’ .
    • Sereut ç’ a foice d’ aveur naivyî
      Ki t’ es divnou djaene et moflasse !Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.18, “Avâ l’ Aiwe” (fråze rifondowe).
  2. (mot d’ ovrî) ovrî nén sindiké.

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
coleur soûmintrece

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin djaene djaenes
femrin padrî djaene djaenes
femrin padvant djaene djaenès

djaene omrin et femrin ; (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’  no)

  1. k’ a cisse coleur la.
    • Ene djaene cote.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratourneures

[candjî]
  1. djaene cocou : djaene vif.

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
di ç’ coleur la