djouwter
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « djouwer », avou l’ dobe cawete « -ter » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒuw.te/ /d͡ʒu.wɔ.te/ /djɔw.te/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɲɔːw.ˈte/
- Ricepeures : djouw·ter
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | gnåwtêye |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | gnåwtez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | gnåwtans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | gnåwtêynut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | gnåwtêyrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | gnåwtéve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | gnåwtêye |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | gnåwté |
| Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
djouwter (v. sins coplemint)
- må djouwer, djouwer a on djeu k' on-z aconte pô d' tchoi.
- Ci n' est nin djouwer, çoula, c' est djouwter — D.T.W.
- taener l' ôte djintimint po rire eshonne.
- Les djonnes mariés djouwtèt voltî — D.T.W.
- s' amuzer d' ene manire nén serieuze.
- Vo-les-la k' frotèt leus narenes, tot rniflant. Adon, i s' metèt a djouwter come des tchéns — Louis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 59 (fråze rifondowe).
- Tchaeke såjhon n' a t ele nén s' cortedje?
[...]Li tchanson do ri ki djouwtêye,
A l' ecårt e fén fond des bwès— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Eco todis", tome 34, p. 131 (fråze rifondowe).
- esse a si åjhe po djouwer, po fé ene sacwè.
- bén si stinde et si distinde tot djåzant d' on rsôrt, barloker tot djåzant d' on boulon.
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]må djouwer, djouwer a on djeu k' on-z aconte pô d' tchoi
Francès : jouer mal ou petit jeu (nén ratournåve direk e francès)
esse a si åjhe po djouwer, po fé ene sacwè
- Francès : avoir du jeu, avoir l'aisance et la facilité du mouvement
bén si stinde et si distinde tot djåzant d' on rsôrt
- Francès : jouer, avoir du jeu