djouwter

Walon (Rifondou)[candjî]

Bodje « djouwer », avou l’ dobe cawete « -ter » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒuw.te/ /d͡ʒu.wɔ.te/ /djɔw.te/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɲɔːw.ˈte/
Ricepeures : djouw·ter

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	gnåwtêye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	gnåwtez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	gnåwtans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	gnåwtêynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	gnåwtêyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	gnåwtéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	gnåwtêye
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	gnåwté
Ôtes codjowaedjes	come tchicter

må djouwer, djouwer a on djeu k' on-z aconte pô d' tchoi.
- Ci n' est nin djouwer, çoula, c' est djouwter — D.T.W.
taener l' ôte djintimint po rire eshonne.
- Les djonnes mariés djouwtèt voltî — D.T.W.
s' amuzer d' ene manire nén serieuze.
- Vo-les-la k' frotèt leus narenes, tot rniflant. Adon, i s' metèt a djouwter come des tchéns — Louis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 59 (fråze rifondowe).
- Tchaeke såjhon n' a t ele nén s' cortedje?
  [...]Li tchanson do ri ki djouwtêye,
  A l' ecårt e fén fond des bwès— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Eco todis", tome 34, p. 131 (fråze rifondowe).
esse a si åjhe po djouwer, po fé ene sacwè.
bén si stinde et si distinde tot djåzant d' on rsôrt, barloker tot djåzant d' on boulon.
- On rsôrt ki n' djouwtêye nén comifåt — D.T.W.
- On boulon qui djouwetêye — D.T.W.

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

må djouwer, djouwer a on djeu k' on-z aconte pô d' tchoi

taener l' ôte djintimint po rire eshonne

s' amuzer d' ene manire nén serieuze

esse a si åjhe po djouwer, po fé ene sacwè

bén si stinde et si distinde tot djåzant d' on rsôrt