mantea
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « mantellum » (vwele) çou ki dene on mot avou l’ cawete « -ea ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- /mã.ˈtja/ /mã.ˈt͡ʃa/ /mã.ˈtt͡ʃja/ /mã.ˈtɛː/ /mã.ˈtæː/ /mã.ˈte/ (betchfessî ea)
- pa forcoridjaedje AN/IN /mɛ̃.ˈtɛː/
- pa (pa rfrancijhaedje) /mã.ˈtoː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /mã.ˈtja/
- diferins prononçaedjes :
- Ricepeures : man·tea
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| mantea | manteas |
mantea omrin
- (mot d’ mousseure) bea gros tchôd mousmint, avou des mantches, k' on mete dissu les ôtes po n' nén awè froed.
- Li galant lyi aveut atchté on mantea d' fôreure.
- C' est l' mårene ki lyi a payî s' mantea d' bateme — Motî d’ Cînè (fråze rifondowe et rarindjeye).
- Arestez vs ! Rôbaleu ki passe la dzeu l' hourêye
Sitårant s' vert mantea disk' å fond del valêye— Louis Lagauche, "L' inmant", Dinant, (1947), p. 135 (fråze rifondowe). - Li bijhe et l' solea s' tchamayént, tchaeconk dijhant k' il esteut l' pus foirt, cwand il ont veyou on voyaedjeu ki s' aprepyive, resseré dins on mantea — ratourné d' Ezope dins Li bijhe et l' solea (fråze rifondowe).
- (noûmot pa stindaedje do sinse) (botanike) ewalpeure d' ene grinne.
- (mot do bastimint) plantche del tchiminêye.
- Li mantea del tchiminêye — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
Mots vijhéns
[candjî]- (mousmint): paltot, cazake, frake, pardissu, camizole, anorak, capote, caban
- (plantche del tchiminêye): djivå, coirnitche, cimådje, tåvlete; miersipepieuzmint e l’ notule ALW 4.49
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
[candjî]
Waitîz eto
[candjî]
Lijhoz l’ årtike mantea (discramiaedje) so Wikipedia- Lijhoz l’ årtike mantea (mousmint) so Wikipedia
