Aller au contenu

motî

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : moti.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje «mot», avou l’ cawete «  », sol tcherpinte do noûmot galo «motier» (minme sinse), (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1995).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
motî motîs

motî omrin

  1. live wice ki les mots d' on lingaedje sont metous onk dirî l' ôte, sorlon l' ôre alfabetike di ç' langue la.
    • Li mwaisse ouve då Lucien Léonard dimore si «Lexique namurois», on gros spès motî adjinçné idêye pa idêye.
    • On Francès ki lit Rabelais dins l' mwaisse sicrijhaedje, i n' î comprind kendal; lyi fåreut cåzu on motî d' ancyin francès po tchaeke mot Lucyin Mahin.

Ratourneures

[candjî]
  1. esplicant motî motî ki dene l' esplikêye des mots.
  2. ratournant motî motî ki dene li ratournaedje des mots d' on lingaedje a l' ôte.

Sinonimeye

[candjî]

live di mots, diccionaire

Ratournaedjes

[candjî]
live avou des mots metou dins l' ôre alfabetike

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike motî so Wikipedia

Etimolodjeye

[candjî]

Loukîz a : « moti »

Prononçaedje

[candjî]
  • AFE : /mɔ.tiː/

Viebe

[candjî]

motî (v. sins coplemint)

  1. moti.

Sipårdaedje do mot

[candjî]

Åvlè, Fleuru.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :