lingaedje

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Calcaedje do francès « langage » (manire di cåzer), çou ki dene on mot avou l’ cawete « -aedje » (des sustantifs fwaits so des nos); li sinse est ene miete diferin, li vraiy bodje walon (linwe) n’ est nén la ; on tcherpetaedje pår walon åreut yeu dné * « linwaedje » ; li mot ni shût nén li spårdaedje del cawete -aedje, et dmorer « lingadje » so Lidje (waloniveuzmint, ci sereut * « linguèdje »)

Prononçaedje[candjî]

AFE :
- diferins prononçaedjes : /lɛ̃.ɡat͡ʃ/ /lɛ̃.ɡaːt͡ʃ/ ; (betchfessî ae, halcrosse rîlêye) (minme prononçaedje cåzu pattavå)
  - (pa forcoridjaedje g/w) /lɛ̃.waːt͡ʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /lɛ̃.ɡat͡ʃ/
Ricepeures : lin·gaedje

Sustantif[candjî]

singulî	pluriyal
lingaedje	lingaedjes

lingaedje o.

manire di cåzer d’ on peupe, diferin des cis des ôtes peupes ki vikèt astok.
- Dj’ inme mî aveur on no flamind et disfinde li walon k’ on no pår walon et leyî dcweli m’ lingaedje. — M. Slangen.
- Li lingaedje c’ est çou ki permete al djin, cwand ele a ene zine dins s’ cervea, del fé passer ås ôtes. — L. Baijot (fråze rifondowe).
manire di djåzer d’ ene djin, diferinne des djins ki vikèt avou leye.
- Come leu lingaedje est grossî !
(mot d’ éndjolike) (avou elipe) lingaedje éndjolike.
- C’ est co des vîs programes sicrîts e lingaedje Fortran.

Ratourneures[candjî]

lingaedje da Defrecheux, da Dante, da Voltaire, da Shaekspeare, da Goethe, da Cervantes : florixheures po djåzer do walon, di l’ itålyin, do francès, di l’ inglès, di l’ almand, do castiyan.

Mots d’ aplacaedje[candjî]

Sinonimeye[candjî]

(manire di cåzer d’ on metou peupe) : langue (francijha corant), linwe (disconsyî, mot wårdé po l’ organe)
(manire di djåzer d’ ene djin) : cåzaedje, djåzaedje, divizaedje, pårler, pårlaedje