Aller au contenu

wachoter

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « wache », avou l’ dobe cawete « -oter » des viebes.

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) wachote
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) wachotez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) wachotans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) wachotnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) wachotrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) wachotéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) wachote
pårt. erirece (dj’ a, vos av) wachoté
Ôtes codjowaedjes sipepieus tåvlea

wachoter

  1. (v. sins coplemint) fé on brut d' aiwe ki s' tape so ene sacwè d' solide.
  2. (v. sins coplemint) (imådjreçmint) må fé èn ovraedje.
  3. (viebe å coplemint) kischeure (ene botaye avou on likide divins) po maxhî.
    • Li docteur aveut dit (ås efants d' l' ome k' esteut malåde) : totes les deus eures vos prindroz cisse ç' botaye ci et vos l' wachotroz; el plaece del botaye, il avént wachoté l' malåde; dispu don, li docteur dit : «vos wachotroz l' botaye». Augustin Vermer (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
fé on brut d' aiwe ki s' tape so ene sacwè d' solide Loukîz a : brisher
kischeure po maxhî