barakî
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Bodje «barake» avou l’ cawete « -î ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ba.ʀa.ˈkiː/ /ba.ʀa.ˈki/ /ba.ʀa.ˈkjɛ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ba.ʀa.ˈkiː/
- Ricepeures : ba·ra·kî
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | barakî | barakîs |
femrin | baracresse | baracresses |
barakî omrin
- onk ki dmeure dins ene barake.
- onk ki, di s' mestî, tént ene barake di dicåce.
- A Indjihoûl, ine tchèrète di baraquîs, tote dilâburnêye èt qui n’ tint pus pèces èssonne, s’a-st-arèsté — Jean-François Renkin, Baraquîs, 1898.
- ome må aclevé.
- Gn aveut, on côp, èn ome di Djiblou k' aléve vey les comeres a Bossere. A velo, di ç' tins la ! On dmey drole, savoz, dji vou bén ! ene miete barakî — André Henin (fråze rifondowe).
- Vos n' contez nén tolminme k' i va rçure ene bande di barakîs come vos ! — Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 14 (fråze rifondowe).
Ratourneures
[candjî]Sinonimeye
[candjî]- (ki vént so les dicåces): cabantî; (radoûcixhanmint, a cåze do sinse traitant) fôrin.
- (ome må aclevé): rénnvåt; Loukîz a : « rénnvåt »
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
- barakî : R13
- barakî, baracresse : R10 (lére)