boigne
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « boigne », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje[candjî]
- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bwaɲ/ /bwɛɲ/ /bwɑ̃ɲ/ /boːɲ/
- (pa rfrancijhaedje) /bɔʀɲ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bwaɲ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Addjectif[candjî]
singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | boigne | boignes |
femrin padrî | boigne | boignes |
femrin padvant | boigne | boignès |
boigne omrin et femrin
- k’ a pierdou èn ouy.
- (pa stindaedje do sinse) k’ a n’ drole d’ aleure, tot djåzant d’ ene sacwè.
- Ene boigne måjhone. — Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
- On s’ kissèche co portant ; çou qui fai nosse grand mâ,
C’è d’tote sôrt di boigne saint qu’on tribole è l’ poroche :
Onque ni ratind nin l’aute, on s’ riwène à fièstî ;
— Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889.
- (imådjreçmint) ki n’ a pont sinse, ådfwait d’ ene sacwè ki s’ dit.
- Dire des boignes contes. — Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
Ratourneures[candjî]
Parintaedje[candjî]
(minme sourdant etimolodjike)
Mots d’ aplacaedje[candjî]
Ortografeyes[candjî]
Ratournaedjes[candjî]
boigne
Sustantif[candjî]
singulî | pluriyal |
---|---|
boigne | boignes |
boigne omrin et femrin
- onk (ene) k’ a pierdou èn ouy.