Aller au contenu

dôrloter

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : .

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje vî francès « dorelot » ‎(« crole »), did la li viebe francès « dorloter » (racroler), adonpwis li minme sinse k' e walon

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

dôrloter

Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) dôrlote
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) dôrlotez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) dôrlotans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) dôrlotnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) dôrlotrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) dôrlotéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) dôrlote
pårt. erirece (dj’ a, vos av) dôrloté
Ôtes codjowaedjes come bouter
  1. (viebe å coplemint) sognî avou tinrûlisté.
    • I s' fwait voltî dôrloter. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • I dôrlote si feme. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Cial, nos vicans come des popes k' on dôrlote. Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.32 (fråze rifondowe).
  2. (viebe å prono) aveur di keure di si viyair.
    • I s' dôrlote tote djoû. Motî Haust (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E203

Ratournaedjes

[candjî]
dôrloter
aveur di keure di si viyair