Aller au contenu

dôsse

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Cogne femrinne do bodje « dos ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

dôsse femrin

  1. (mot d’ medcén) infleure di cåze d' ene hagneure d' on tayan, d' on cuzén, d' ene wesse, d' ene araegne.
  2. (mot d’ boskiyon) dierinne plantche, plate seulmint d' on costé, k' a on on rond dos.
    • Il a atchté on miyî d' plantches raboteyes et on miyî d' dôsses (vîs papîs d' 1571, rinanxhîs pa L. Remacle).
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
    • On vî mandaye aprestêye el dôsse po fé l' cafè d' ene brigåde di monteu Louis Lecomte (fråze rifondowe).
    On dit eto: on dfoûtrin;
    rl a: béle.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
infleure
plantche