Aller au contenu

eburtaker

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « burtake- » ‎(« berteke »), avou l’ betchete « e- » d’ ecloyaedje des viebes, avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

eburtaker (1ire troke) (codjowaedje)

  1. (viebe å coplemint) (vî vî mot) mete (on codåné) ås fiers el berteke.
  2. (viebe å coplemint) (må) adjinçner, (må) basti.
    • Les schafioteus d’ tcherpetîs ont må eburtaké leu contrupwès Motî del Lovire (fråze rifondowe).
  3. (viebe å coplemint) må moussî, d’ ene drole di manire.
    • Il est eburtaké come on wache-foû Motî d’ Nivele (fråze rifondowe).
    • Waitîz comint çk’ il ont eburtaké ç’ djonne la !
  4. (viebe å coplemint) rastrinde li plaece, tot djåzant di gros cayets, di vîs canteas.
  5. ecramyî.
    • El tchén m’ aveut eburtaké dins s’ tchinne Motî Bal-Germain (fråze rifondowe).
    • Li Bon Diu eburtake voltî ses voyes José Schoovaerts, novele (fråze rifondowe).
  6. emantchî (haper des cwårs pa on trompeu martchî).
  7. fé èn efant (del gåtche mwin) a.
    • Li feye do tchårlî s’ a leyî eburtaker Léon Pirsoul (fråze rifondowe).
    • Il est tot djusse bon po-z eburtaker s’ feme et boere ses gotes Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
  8. hoder, soyî les coisses tot dmandant todi l’ minme sôre.
    • I m’ vént eburtaker tos les djoûs po ki dj’ lyi atchete ses sicafs.
  9. (viebe å prono) : Loukîz a : « s’ eburtaker ».

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

(rastrinde li plaece)

(emantchî)

(hoder)

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Coûtchant, w. do Mitan, Basse Årdene

Ortografeyes

[candjî]


Ratournaedjes

[candjî]
mete ås fiers
(må) adjinçner, (må) basti
må moussî, d’ ene drole di manire
rastrinde li plaece
ecramyî
emantchî
  • Francès : duper (fr), mettre en mauvaise posture
fé èn efant